Bluszczyk Kurdybanek - Glechoma Hederacea

Bluszczyk kurdybanek, zwany też zwyczajowo bluszczykiem ziemnym, kurdybankiem, obłożnikiem - gatunek byliny należący do rodziny jasnotowatych. Występuje w całej Europie, w umiarkowanych strefach Azji, na Syberii, zadomowiony także w Ameryce Północnej gdzie jest gatunkiem zawleczonym. Pospolity na całym obszarze Polski. W uprawach rolnych, szczególnie w ogrodach jest pospolitym chwastem.

Roślina wysokości 10-20 cm, z długimi pełzajšcymi rozłogami, łatwo zakorzeniającymi się. Łodyga podnosząca się, sporadycznie owłosiona lub naga, rozgałęziona, kanciasta i miękka, z długimi ulistnionymi rozłogami.
Liście zimotrwałe, naprzeciwległe, długości 1-3 cm, sercowato okrągławe lub nerkowate, z karbowanym brzegiem. Na spodniej stronie blaszki często fioletowoczerwone.
Kwiaty osadzone są po 2-4 w kątach liści, krótkoszypułkowe. Kielich rurkowaty, niewyraźnie dwuwargowy, korona niebieskofioletowa do czerwonawej, sporadycznie biała, z włoskami w gardzieli. Górna warga dwuklapowa, dolna trzyklapowa. Posiada dwa rodzaje kwiatów - obok kwiatów obupłciowych występują kwiaty żeńskie z prątniczkami. Zakwita w drugim roku życia, kwitnie od kwietnia do czerwca, zapylany jest przez owady.

Bluszczyk kurdybanek jest mrozoodporny, w Polsce prawnie chroniony, chętnie odwiedzany przez pszczoły. Jest rośliną szybko rosnącą, stosowaną jako okrywowa do miejsc zacienionych. Ładnie okrywa mury i siatki.

Wymagania

Roślina wymaga gleby żyznej, wilgotnej, bogatej w składniki mineralne i półcienistego do cienistego stanowiska.

Rozmnażanie

Rozmnaża się ją przez sadzonki pędowe, które ukorzeniają się bardzo łatwo.

Pielęgnacja

Jeśli roślina zbyt się rozrasta, trzeba ją ograniczyć. Nie wolno dopuścić do wyschnięcia podłoża, w którym rośnie bluszczyk, ponieważ jego liście szybko zbrązowieją.