Jukka - Yucca

Naturalnym otoczeniem Jukki jest Ameryka Środkowa lub Indie, gdzie osiąga wysokość kilkunastu metrów. Do naszych domów trafiła wolno rosnąca odmiana tej rośliny: Jukka Elephanta; wyróżnia się ona krzepką budową, niezwykłą urodą i niewielkimi wymaganiami. W warunkach domowych osiąga wysokość 1,80 metra oraz rozpiętość 60 cm.

Juki - w zależności od gatunku to byliny o liściach ułożonych w przyziemne rozety lub drzewka o prostych albo rozgałęzionych pniach nawet kilkumetrowej wysokości, z rozetami liści na końcach pędów. Blaszki liściowe juk są zazwyczaj sztywne, grube, pokryte warstwą wosku, a ich dzwonkowate kwiaty, zebrane w wysokie kwiatostany, mają barwę białą bądź kremową. W mieszkaniu rośliny te kwitną bardzo rzadko.

Wymagania

Juki najlepiej się rozwijają w miejscach silnie nasłonecznionych. Przy niedoborze światła ich liście stają się jasnozielone i wiotkie, a pędy się wyciągają. Rośliny długo przebywające w zbyt ciemnych pomieszczeniach z czasem giną.

Rozmnażanie

Rozmnażanie: w lutym lub w marcu wysiewa się nasiona jukki do mieszanki zwykłej ziemi kwiatowej i piasku, a następnie przykrywa się kilku centymetrową warstwą ziemi. Nasionom należy zapewnić wysoką wilgotność, temperaturę ok. 21 st. oraz nieco cienia. Kiełkowanie powinno odbyć się w mnożarce i kiedy pojawią się już siewki roślinę przenosimy w jaśniejsze miejsce. Po około trzech miesiącach, gdy roślinki osiągają już wysokość kilku centymetrów, przesadzamy je do doniczki.

Zbyt wysokie juki możemy skrócić, robiąc na pędzie (na dowolnej wysokości) odkład powietrzny. Juki uprawiane w mieszkaniu najlepiej rozmnażać przez ukorzenianie całych rozet bądź sadzonek pędowych długości od 5 do 15 cm (na sadzonki nadają się tylko zielone, nie zdrewniałe części pędu). Odcinamy je ostrym nożem lub sekatorem, przy czym miejsca cięcia muszą być gładkie i prostopadłe do pędu, aby ich powierzchnia była jak najmniejsza. Wszystkie rany dezynfekujemy węglem drzewnym albo preparatami grzybobójczymi, a sadzonki pędowe zabezpieczamy ponadto przed utratą wody, pokrywając górną powierzchnię cięcia maścią ogrodniczą. Usuwamy liście wyrastające w pobliżu dolnego końca sadzonki, odkładamy ją na kilka godzin, żeby rany przeschły, a następnie umieszczamy w wilgotnym piasku lub perlicie (aby korzenie szybciej wyrosły, możemy użyć ukorzeniacza). Pojemnik okrywamy folią, by zapewnić sadzonkom wysoką wilgotność powietrza. Jeśli temperatura podczas ukorzeniania będzie wynosić powyżej 20°C, korzenie wyrosną w ciągu 3-5 tygodni. Codziennie odkrywamy pojemnik, początkowo na kilka minut, a później na kilka godzin. Ukorzenione rośliny przesadzamy do doniczek.

Pielęgnacja

Juki najlepiej się rozwijają w miejscach silnie nasłonecznionych. Przy niedoborze światła ich liście stają się jasnozielone i wiotkie, a pędy się wyciągają. Rośliny długo przebywające w zbyt ciemnych pomieszczeniach z czasem giną. Juki uprawiane w doniczkach wymagają dość wilgotnego podłoża. Latem podlewamy je 3-4 razy w tygodniu, rano lub wieczorem, zimą znacznie rzadziej, co 7-10 dni. Trzeba uważać, aby na podstawce nie pozostawała woda.

Zimą juki najlepiej rosną w temperaturze około 15°C, ale tolerują również jej spadek do kilku stopni powyżej zera. W pomieszczeniach zbyt ciepłych i niedostatecznie oświetlonych powinny stać jak najbliżej okna, pod którym nie ma kaloryfera. Od wiosny do jesieni temperatura nie ma tak wielkiego wpływu na rozwój tych roślin, ważna jest natomiast duża wilgotność powietrza,trzeba ją zwiększyć zraszając liście letnią wodą. Na ten okres można je wystawić do ogrodu lub na balkon.

Juki nawozimy tylko latem, co dwa tygodnie, stosując połowę dawki podanej przez producenta. Najlepiej używać wieloskładnikowych nawozów płynnych do roślin doniczkowych lub nawozów wolno działających. Nie zaleca się nawożenia dolistnego ani nabłyszczania liści.

Gdy Kwiaty Chorują:

Liście juki żółkną i więdną - może to być sygnał, że korzenie zgniły i nie dostarczają już roślinie wody. Dzieje się tak przeważnie w wyniku nadmiernego podlewania.

Zanim Dokonasz Zakupu

Kupując jukę, dokładnie ją obejrzyjmy. Pień powinien być twardy na całej długości, bez ran i uszkodzeń, liście zdrowe i bez szkodników.

Przeciętny wiek: - Może żyć bardzo długo.

Stopień trudności pielęgnacji: - Roślina łatwa w uprawie.