Kopytnik Pospolity - Asarum Europaeum

Kopytnik pospolity jest byliną należącą do rodziny kokornakowatych. Występuje w środkowej i południowej Europie, a także na Syberii i w Małej Azji. Jest naszym gatunkiem rodzimym, pospolicie występuje prawie w całej Polsce, w cienistych lasach liściastych i mieszanych, zaroślach. W górach występuje aż po regiel górny. W Polsce jest objęty częściową ochroną gatunkową.

Kopytnik jest rośliną bardzo niską 10-15 cm, tworzącą zwarte kępy. Ma mocno rozgałęziające się kłącza, płożące się tuż pod powierzchnia ziemi. Ciemnozielone, skórzaste, błyszczące liście mają charakterystyczny, nerkowaty kształt, który przypomina odcisk końskiego kopyta. Są zimozielone, a ich długie ogonki i spodnia strona są owłosione.
Kwiaty kopytnika są niepozorne, pojedyncze, purpurowobrązowe, mają dzwonkowaty kształt, wyrastają przy samej ziemi, zazwyczaj są ukryte pod liśćmi. Kopytnik kwitnie od marca do maja.

Cała roślina wydziela specyficzny pieprzowo - aromatyczny zapach, gdy kwitnie zwabia padlinożerne muchówki, które zapylają kwiaty.

Kopytnik jest uprawiany jako roślina ozdobna w ogrodach i parkach, doskonale nadaje się jako roślina okrywowa, szczególnie w miejscach cienistych, np. pod drzewami. Najlepiej sadzić go w grupach. Nadaje się też do ogrodów skalnych.

Jest także rośliną leczniczą - surowcem jest kłącze kopytnika - działa wymiotnie, moczopędnie, wykrztuśnie, przeczyszczająco, stosuje się go przy schorzeniach górnych dróg oddechowych, pęcherza moczowego, nerek. W większych ilościach jest trujący.

Wymagania

Kopytnik najlepiej rośnie na glebach żyznych, próchniczych, wilgotnych, chętnie na podłożu o odczynie zasadowym.

Rozmnażanie

Kopytnik rozmnaża się przez podział kłączy w marcu-kwietniu.