Kliwia Pomarańczowa - Clivia Maniata

Kliwia pochodzi z Afryki Południowej, posiada ciemnozielone liście i pomarańczowe kwiaty. Nazwa pochodzi na cześć lady Clive, księżnej Northumberland i obowiązuje od roku 1866, kiedy zastosowano nową klasyfikację. Jej poprzednia nazwa to Himantophyllum.

Cliwia obejmuje trzy gatunki.
Jeden z nich Clivia maniata - kliwia pomarańczowa - jest szerzej uprawiany. Można się również spotkać z Clivią nobilis – kliwią szlachetną o skromniejszym wyglądzie i mniej wymagającą niż poprzednia.

Jest to roślina bulwiasta, choć jej korzenie tylko troszkę na to wskazuje, są grube, mięsiste i występują w skupiskach. Z krótkiego zgrubiałego pędu wyrastają równowąskie zawsze zielone liście wczesną wiosną. Nowe liście pojawiają się parami, czasem tworząc nową podstawę rośliny. Ze środka wyrasta pęd zakończony dużym baldachem, zawierającym 10-12 pomarańczowoczerwonych kwiatów. Wysokość rośliny waha się od 25 do 50 cm. Dobrze pielęgnowana kliwia, może zakwitnąć drugi raz na jesień, a gdy nie dokonujemy rozdzielania młodych roślin, tworzących się po kwitnieniu, można osiągnąć bardzo rozrośniętą roślinę z wieloma kwiatami.

Ładna roślina, która będzie systematycznie kwitła i się rozrastała, jeśli spełnimy jej wymagania. Krótka, ściśnięta liśćmi łodyga kwiatowa może być spowodowana zbyt niską temp. w okresie tworzenia się kwiatów, czyli do października.

Wymagania

Kliwia, to mało wymagająca roślina.
Stanowisko słoneczne lub półcieniste, latem temp. 20°C, zimą ok. 10°C, umiarkowana wilgotność podłoża, zimą bryła powinna być sucha, nawozić wiosną i latem raz w tygodniu.

Ważnym jest pozostawienie rośliny w tym samym miejscu, bez względu na porę roku. Nie należy również przekręcać doniczki, dobrze jest na niej zaznaczyć jej ustawienie względem słońca.

Rozmnażanie

Cliwię rozmnażamy przez oddzielenie odrostów lub z nasion. Pamiętajmy, że młode, uformowane roślinki u podstawy można odejmować nie wcześniej niż w drugim roku (powinny mieć, co najmniej 4-5 liści). Oddzielamy najpierw korzenie. Rozmnażanie z nasion jest długotrwałe a czas, jaki mija od siewu do kwitnięcia, to kilka lat.

Jeżeli chodzi o przesadzanie, to jest reguła, że im starsza kliwia, tym rzadziej powinna być przesadzana. Przesadzać co 2 lata po kwitnieniu z przynasadowych pędów bocznych, podczas przesadzania, przez oddzielenie bocznych pędów z conajmniej 4 liśćmi.

Młode rośliny przesadzamy, co roku tuż po kwitnieniu.

Pielęgnacja

Uprawiamy w ziemi standardowej. W czasie wzrostu podłoże powinno być zawsze lekko wilgotne, ale chronimy rośliną przed zaleganiem wody. Od października do stycznia zapewniamy kliwii jasne, chłodne stanowisko (około 12°C) i ograniczamy podlewanie. Przez cały czas staramy się utrzymywać roślnę w tej samej pozycji w stosunku do światła. Kliwia nie lubi obracania i zmiany miejsca. Może to ujemnie wpływać na kwitnienie. Brak kwitnienia bywa też wynikiem niewłaściwych warunków w okresie spoczynku.

Przy podlewaniu, należy unikać stojącej wody i wiecznie mokrych korzeni, co jest głównym powodem zamierania roślin. Zimą podlewamy mało, zależnie od panującej temperatury, z reguły jest ono znikome oraz nawozimy, co 4-6 tygodni. Zraszamy ją przy pojawieniu się nowych liści i kwiatów oraz co jakiś czas oczyszczamy liście z kurzu. Podłoże do uprawy, to znormalizowana ziemia, ewentualnie z dodatkiem gliny.

Uwagi

Dość częstym problemem w uprawie kliwi, jest brak kwitnienia. Przyczyną mogą być nieodpowiednie warunki zimowania. Zbyt mało ciepła pod koniec zimy, może się zakończyć „zmrożeniem” pędu kwiatowego.

Zbyt ciepłe miejsce zimowania, sprawia, że pojawiają się tarczniki i wełnowce.